Τις μέρες του καλοκαιριού είχα την τύχη να βρεθώ τόσο εγώ όσο και άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ηπειρωτών Τρικάλων στην όμορφη περιοχή της Ηπείρου με την παρθένα φύση, με την πλούσια φυσική ομορφιά, με πολιτιστική κληρονομιά στην ιστορία των αιώνων που ξέρει καλά να σε μαγεύει, με τις υπέροχες παραλίες αλλά και τα γραφικά ορεινά χωριά της, που ξέρει να υποδέχεται φιλόξενα τους επισκέπτες και να τους ξεναγεί σε όλους τους ιστορικούς χώρους, αλλά και τους τόπους αναψυχής, ξυπνώντας θύμισες παλιές.
Ατελείωτες εκδηλώσεις κάθε μορφής έδωσαν τον τόνο της δημιουργίας και της προσφοράς καθώς ξεδιπλώθηκαν δρώμενα πολυποίκιλα και πολύμορφα. Όλοι οι μετανάστες Ηπειρώτες ήταν εκεί. Χαρακτηριστικό των μεταναστών είναι ότι η ψυχή τους ανασαίνει στο χωριό τους. Ξαναζωντάνεψαν τα χωριά από την μια άκρη στην άλλη. Μια από τις εκδηλώσεις που με συγκίνησε περισσότερο ήταν αυτή που έγινε στον Αχέροντα ποταμό κοντά στις πύλες του Άδη με τίτλο «Οι ξενιτεμένοι της Ηπείρου και η μάνα Ηπειρώτισσα». Πώς μπορεί ένας ποταμός με καθαρά κρυστάλλινα νερά, τόσο ειδυλλιακός, να είναι συνδεδεμένος με το μύθο και την ιστορία και να ταυτίζεται με τα ζοφερά σκοτάδια του Άδη;
Γράφει η Πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Νομού Τρικάλων

κα Νίκη Χύτα