Εκεί στις αρχές των 90s, και στα Τρίκαλα κυκλοφορούσαν στους δρόμους πολλές μηχανές τύπου τσόπερ.
Και φθάνει η στιγμή που τα ελαστικά του αυτοκινήτου θέλουν αλλαγή, λόγω φθοράς στους δρόμους με τις λακκούβες και τα μπαλώματα. 
Όσοι οδηγοί κυκλοφορούν με οχήματα στους δρόμους της πόλης, θα έχετε δει πως κάποιοι από αυτούς τους δρομους θέλουν φτιάξιμο. 
Τα πιο φθηνά είναι τα παπάκια, ειδικά τα κινέζικα έχουν τις πιο προσιτές τιμές. Όσο ο πήχης της ποιότητας ανεβαίνει, η τιμή να αυξάνεται, όπως π.χ. τα ιαπωνικά μηχανάκια.
Παπί και ξερό ψωμί λέγανε οι παλαιοί μηχανόβιοι, και σαφώς είναι ένας «εργάτης» στην καθημερινότητα μέσα στην πόλη. Τα περισσότερα παπιά δεν καίνε πάνω από 1,8 λίτρα τα 100 χιλιόμετρα. Τα services είναι πιο φθηνά, σε σύγκριση πάντα με μεγάλου κυβισμού μηχανές. Τα περισσότερα παπιά πιάνουν τελική ταχύτατα κοντά στα 110 χιλιόμετρα.
Για την πόλη λειτουργούν απροβλημάτιστα, καθώς σε βγάζουν ασπροπρόσωπο μέσα στην κίνηση των οχημάτων, ενώ οι μηχανές μεγάλου κυβισμού είναι κυρίως για ταξιδάκια. Οι εντούρο μηχανές είναι εργαλεία για χωμάτινες διαδρομές, για βουνά και λαγκάδια.
Οι τιμές ποικίλουν, άλλες τιμές έχουν τα παπιά, και άλλες οι μηχανές.
Ο κάθε οδηγός αποφασίζει με τα δικά του γούστα τι μηχανάκι θέλει να αγοράσει.
Πάντα όταν οδηγούμε μηχανάκια ή μηχανές φοράμε προστατευτικό κράνος.
