Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, εφημερίδες στην Τουρκία, αντί να ασκούν κριτική στην εξουσία, κάθονται και γράφουν για διεκδικήσεις νησιών, όπως η Ρόδος, η Χίος, και η Λέσβος.

Το δημοσιογραφικό λειτούργημα περνά σε άλλο επίπεδο, αυτός της κατάντιας, και της μιζέριας.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση στην Τουρκία, δεν έχει να κάνει με τους εθνικιστές - φασίστες, που «ηδονίζονται» πολέμους, (υπάρχουν και σε άλλα κράτη τέτοιοι), είναι οι άνθρωποι της αριστεράς, που δεν διαδηλώνουν υπέρ της ειρήνης των λαών. Εκτός, και αν διαδηλώνουν οι άνθρωποι και τους «φιμώνουν» τα κανάλια.

Όπως και να έχει, οι ακραίες φωνές ρίχνουν λάδι στη φωτιά, παρά νερό για να την σβήσουν.

Οι λαοί θα πρέπει να κατανοήσουν, πως οι πόλεμοι σκοτώνουν ανθρώπους, ενώ η αλληλεγγύη και η ειρήνη σώζει ανθρώπους.